Fot. Wikipedia
Rzeczownik pascha to wyraz o
kilku znaczeniach. Dwa z nich odnoszą się do świąt wielkanocnych, do których
tą oto poradą chciałbym nawiązać.
Z omawianym dziś wyrazem nie mamy
problemu, jeżeli nie musimy tworzyć formy celownika i miejscownika liczby
pojedynczej. Ponieważ wyraz ten jest twardotematowym rzeczownikiem rodzaju
żeńskiego, we wskazanych wyżej przypadkach musi nastąpić alternacja głosek (czyli
wymiana). Ch alternuje zawsze do sz (ch:sz) na wzór
takich wyrazów, jak mucha:musze; uciecha:uciesze; macocha:macosze
itp. W związku z tym pascha w celowniku i miejscowniku liczby
pojedynczej przyjmuje formę passze. Cała odmiana dostępna w tabeli:
l. poj.
|
l. mn.
|
|
M.
|
pascha
|
paschy
|
D.
|
paschy
|
pasch
|
C.
|
passze
|
paschom
|
B.
|
paschę
|
paschy
|
N.
|
paschą
|
paschami
|
Ms.
|
passze
|
paschach
|
W.
|
pascho!
|
paschy!
|
Warto również pamiętać o poprawnej pisowni wyrazu pascha. Jeżeli wyraz ten używany jest w znaczeniu święta (por. Pascha jako ‘święto żydowskie obchodzone na pamiątkę wyjścia Izrealitów z Egiptu’, także: ‘w chrześcijaństwie obrządku wschodniego: Wielkanoc’), obligatoryjnie piszemy go wielkimi literami (Pascha). Gdy natomiast odnosimy to słowo do potrawy kulinarnej (słodkie danie wielkanocne z białego sera z bakaliami), to naturalnie zobowiązani jesteśmy używkać małych liter (pascha).
Przy okazji wszystkim Czytelnikom Językowych
rozważań (zarówno tym, którzy zaglądają tu regularnie, jak i tym, którzy przeglądają stronę sporadycznie, ale również
wszystkim, którzy odwiedzają tę witrynę po raz pierwszy) chciałbym złożyć
życzenia radosnych, wiosennych świąt. Niech będą one – jak zawsze – czasem wytchnienia
i odpoczynku od codziennych obowiązków i trosk, czasem przepełnionym wzajemną
życzliwością i miłością.