sobota, 17 października 2015

„Statua” w perspektywie fleksyjnej

Statua Wolności (źródło: Wikipedia)
Jaką formę przyjmuje rzeczownik statua w dopełniaczu liczby pojedynczej? Dziś artykuł, będący odpowiedzią na pytanie mojego korespondenta. Dopełniacz od rzeczownika statua niejednemu sprawia problemy. Warto zatem uczynić to zagadnienie przedmiotem moich kolejnych rozważań.

Wspomniany rzeczownik w dopełniaczu liczby pojedynczej przyjmuje – na zasadzie oboczności – dwie formy. To kolejno statuy lub statui – obie te konstrukcje są tak samo poprawne. Przy okazji warto pochylić się również nad innymi przypadkami. I tak – celownik oraz  miejscownik mają poprawną formę statui (nie: statule – ta forma miałaby uzasadnienie, gdyby mianownik tego rzeczownika przyjmował postać statuła). Biernik natomiast przyjmuje konstrukcję statuę (widzę), narzędnik zaś statuą. 

Jak się okazuje, niełatwa jest również liczba mnoga tego rzeczownika (statuy). Mówimy więc, że nie ma np. tych statui, przyglądać się można tym statuom, mówić można o tych statuach, iść (jakkolwiek to nie brzmi) można zaś z tymi statuami. 

Tę deklinacyjną całość zbiera poniższa tabela: 
M.
(ta) statua
(te) statuy
D.
(tej) statuy albo statui
(tych) statui
C.
(tej) statui
(tym) statuom
B.
(tę) statuę
(te) statuy
N.
(ta) statuą
(tymi) statuami
Ms.
(tej) statui
(tych) statuach
W.
(ta) statuo!
(te) statuy!