Dante Alighieri (ur. 1265, zm. 1321) lubi sprawiać niekiedy problemy natury fleksyjnej. Tyczy się to m.in. uczniów omawiających na lekcjach języka polskiego Boską komedię, którą napisał, ale nie tylko. Także inni użytkownicy polszczyzny zastanawiają się bowiem nie tak rzadko, jak poprawnie odmieniać jego imię (podobnie zresztą jak nazwisko). Jak robić to bezbłędnie, dowiesz się z najnowszych rozważań:
Częściej – wbrew ogólnej zasadzie – na określenie
autora Boskiej komedii używa się wyłącznie imienia (bez nazwiska). Warto
wiedzieć, że jeżeli zestawiamy nazwisko Alighieri z imieniem Dante,
jest ono nieodmieniane, deklinacji zaś podlega tylko imię, które ma
charakterystyczną (nietypową) odmianę przymiotnikową. Stąd powiemy, że nie ma Dantego,
przyglądam się Dantemu, widzi się Dantego, idę z Dantem,
mówię o Dantem.
Nazwisko zaś wypada odmienić szczególnie wówczas, gdy
nie widnieje obok niego imię Dante. Wtenczas odmienimy je w sposób
następujący: D. Alighieriego, C. Alighieremu, B. Alighierego,
N. Alighierim, Ms. Alighierim.
