Czy zdanie: Student uczący się zagranicą jest
poprawne? Otóż nie! Należy poprawić ostatni wyraz, czyli zagranicę, oddzielając przedrostek za od rzeczownika granica,
tworząc tym samym wyrażenie przyimkowe. No dobrze, ale przecież rzeczownik zagranica w języku polskim istnieje,
więc spotkamy się z formami: zagranicy,
zagranicą, zagranicę, zagranicy. Kiedy zatem użyjemy pisowni łącznej, a
kiedy konstrukcję tę rozdzielamy od siebie?
Wpierw
zauważmy, że mamy tu dwa różne rzeczowniki – zagranicę (obce kraje) oraz granicę
(linia oddzielająca pewien obszar).
Jeśli mamy na myśli kraje, leżące poza granicami danego państwa,
czyli zagranicę jako taką, nie
oddzielamy przedrostka od rdzenia, np. Tomek
przyjedzie jutro z zagranicy. Inaczej można by napisać: Tomek przyjedzie jutro z obcych krajów. Inny
przykład: Martyna i Paulina zwiedziły w
tym roku zagranicę (czyli obce kraje).
Jeśli chodzi
nam o granicę będącą linią, która
oddziela jakiś teren, to nie mamy innego wyjścia, jak stosować wyrażenia
przyimkowe. Dla podkreślenia różnicy użyję podobnych przykładów jak wyżej: (1) Tomek przyjedzie jutro zza granicy,
czyli Tomek przyjedzie jutro zza linii
granicznej. (2) Martyna i Paulina
były w tym roku za granicą, czyli za linią graniczną.
Na
zakończenie warto wrócić do zdania, otwierającego moje dzisiejsze rozważania.
Widzimy i rozumiemy już, że w zdaniu: Student
uczący się za granicą podmiotem jest student,
który uczy się poza granicami jakiegoś kraju, prawda? Trzeba zatem
umiejętnie odróżniać terminy granica i
zagranica.
