Telefony są dzisiaj tak powszechne,
że korzystają z nich biegle niemal kilkuletnie dzieci. Nie będę zatem wyjaśniał,
jak się nimi posługiwać, co może sugerować temat dzisiejszych rozważań. Spieszę z wyjaśnieniami, że dzisiejszy wpis skupia się na zagadnieniu poprawnego
użycia wyrażeń przyimkowych związanych z wykonywaniem połączeń. Dzwonimy pod
numer, pod numerem, na numer? Która forma jest poprawna?
Jakiś czas temu (konkretnie we wrześniu
ub. roku) pisałem o konstrukcjach związanych z wysyłaniem czegoś pod adresem/na
adres (przypomnij sobie artykuł). O ile w tym wypadu słowniki dopuszczają zarówno
formę pod adresem, jak i na adres, o tyle w wypadku połączenia czasownika
dzwonić z wyrażeniem przyimkowym pod numer/na numer, poprawna
jest tylko jedna forma. Jest nią dzwonić pod numer. Nie dzwońmy zatem
na numer, chociaż pewnie się dodzwonimy, ale dobrze jest wykonywać
połączenia telefoniczne zgodnie z normą wzorcową, a ta nakazuje – przypomnijmy raz
jeszcze, aby się utrwaliło – dzwonić pod numer.
