Wyraz super jest obecnie bardzo modny w języku
polskim. Można by właściwie powiedzieć, że jest wręcz nadużywany. Warto jednak
poświęcić jemu rozważania, ponieważ – jak się okazuje – pisownia tego słowa
może sprawić kłopot.
Super ma w
polszczyźnie cztery znaczenia. Może ono wystąpić jako pierwszy człon wyrazów
złożonych, które tworzą nazwy i określenia osób lub rzeczy mających najwyższą
jakość lub wartość. Najogólniej rzecz ujmując, super jest wówczas
przedrostkiem. Tak rozumiany ów wyraz zapiszemy łącznie, np. superoferta,
superfilm. Może on jednak wystąpić również jako samodzielny
wyraz pełniący funkcję przymiotnika lub przysłówka, np. (1) Spotkanie to
było super; (2) Wpadaj do nas! Zabawa jest super.
Wreszcie super może być też wykrzyknikiem (zob. Nie ma jutro
polskiego. – Super!).
To słowo niewątpliwie jest wytrychem. To znaczy,
że pozwala ono wybrnąć z każdego kłopotu. Możemy je bowiem zastosować w każdej
sytuacji. Warto jednak zwrócić uwagę na to, o czym jest mowa w pierwszym akapicie.
Łatwo spostrzec, że frekwencja tego wyrazu (bardzo wysoka) staje się trochę
irytująca. Starajmy się więc zastępować go innymi wyrażeniami. Dla przykładu
wskażmy kilka: najlepszy, udany, znakomity. Lepiej zatem
powiedzieć, że spotkanie było udane, film był znakomity,
zabawa zaś bardzo udana.
