Aby odpowiedzieć na pytanie dotyczące pisowni łącznej
i rozdzielnej wyrażenia, o którym jest mowa w tytule, warto rozpocząć
rozważania od wyjaśnienia, czym w ogóle jest lada.
Lada jest partykułą,
której używamy dość często po to, żeby określić, że coś, o czym mówimy, wydarzy
się w niedalekiej przyszłości. Przykładowo: (1) Powinni się zjawić lada
chwila. (2) Lada moment zacznie padać. Stosujemy ją również w
przeczeniach, gdzie tę partykułę z wyrazem nie zapisujemy osobno,
np. To nie lada gratka. Mówiąc tak, podkreślamy, że coś zasługuje na
uwagę, jest na swój sposób wyróżniające się. Nie jest, najprościej rzecz
ujmując, byle czym.
O bylejakości traktuje samo niezaprzeczone lada
(drugie znaczenie omawianej dziś partykuły) w zdaniu typu: Przy lada okazji
spełnię to marzenie (in. Przy byle okazji spełnię to marzenie).
Warto zauważyć, że wyraz ten to dawny wyraz leda powstały z połączenia le
‘tylko’ oraz da. Spokrewniony jest natomiast z takimi wyrazami, jak ladaco
'człowiek nieodpowiedzialny i lekkomyślny' czy ladacznica.
