Foto: Wikipedia
Rzeczownik kisiel wielu osobom sprawia problem
przy odmianie, wiele osób popełnia błąd, dokonując tego zabiegu gramatycznego.
W związku z tym dzisiaj artykuł traktujący o poprawnej fleksji wspomnianego już
słowa.
Wyraz kisiel – w przeciwieństwie do wielu
innych zakończonych na -el (por. kufel – kufla; cyrkiel –
cyrkla) – nie traci w odmianie głoski „e”, dlatego poprawnie mówimy
wyłącznie wówczas, jeśli to e zostanie zachowane w przypadkach zależnych.
Oto przykłady zdań: (1) Nie ma kisielu (nie: kiśla);
(2) Przypatruję się kisielowi (nie: kiślowi); (3) Myślę
o kisielach (nie: kiślach).
Warto zwrócić uwagę na fakt, że w dopełniaczu liczby
mnogiej dopuszcza się oboczność, ale w obu wypadkach nie opuszczamy „e” .
Można powiedzieć, że nie ma kisieli albo kisielów. Całość
zbiera poniższa tabela:
M.
|
kisiel
|
kisiele
|
D.
|
kisielu
|
kisieli a. kisielów
|
C.
|
kisielowi
|
kisielom
|
B.
|
kisiel
|
kisiele
|
N.
|
kisielem
|
kisielami
|
Ms.
|
kisielu
|
kisielach
|
W
|
kisielu!
|
kisiele!
|
PS Pomocny w zapamiętaniu poprawnej odmiany
rzeczownika kisiel może okazać się znany związek frazeologiczny z kisielem
w roli głównej. Mówimy wszak, że ktoś jest dziesiątą wodą po kisielu,
a nie kiślu.
