Wprawdzie posiłek, o którym dziś piszę, jada się zwykle na śniadanie, to jednak nic nie stoi na
przeszkodzie, by poświęcić jemu wieczór. Tradycyjnie rzecz oczywiście dotyczyć
będzie poprawnej polszczyzny, a przedmiotem dzisiejszych rozważań jest
rzeczownik musli.
W obiegu można spotkać aż trzy postacie, którymi posługujemy się w celu zapisania tej nazwy. Obok wskazanego już musli mamy jeszcze müsli oraz muesli. Wszystkie te zapisy są poprawne, można je bez przeszkód stosować. Co ważne, niezależnie od tego, jak zapiszemy omawiany dziś wyraz, wymawiamy go zawsze tak samo, tj. [musli]. Widać zatem, że pierwszy sposób zapisu jest zgodny ze sposobem wymawiania i z tego powodu sam preferuję tę właśnie formę – jest bowiem najbardziej spolszczona. Podkreślmy jednak, że dwie pozostałe formy (müsli i muesli) błędami nie są.
Warto dodać na koniec, że rzeczownik ten jest nieodmienny. To oznacza, że we wszystkich przypadkach zależnych mamy tę samą postać, np. (1) To jest musli; (2) Zjadłem musli; (3) Nie lubię musli itp.
