wtorek, 13 września 2016

„Cudzy” i „obcy” w liczbie mnogiej

Ciekawe pytanie od pana Radosława. Pyta on w liście o liczbę mnogą przymiotników męskoosobowych cudzy oraz obcy. Kwestia ta stanowi temat dzisiejszych rozważań.

Przymiotniki cudzy i obcy budzą zainteresowanie z tego powodu, że mają one tę samą postać zarówno w liczbie pojedynczej (por. cudzy chłopak, obcy przybysz), jak i w liczbie mnogiej (por. cudzy chłopcy, obcy przybysze). O rodzaju tych przydawek decyduje więc podmiot bądź przypadki zależne, które przyjmują już charakterystyczne dla danego rodzaju gramatycznego końcówki (zob. nie ma obcego przybysza, ale nie ma obcych przybyszy).

Przy okazji wskażmy, że od przymiotnika własny formę męskoosobową w liczbie mnogiej – w odróżnieniu od przymiotników cudzy, obcy – można już utworzyć. Przyjmuje ona postać właśni.