Przyszła pora, by rozliczyć się z
urzędem skarbowym. Z tej okazji swoje kolejne rozważania poświęcę wyrazowi PIT.
Jak go odmieniać?
Odmiana
skrótowca PIT (ang. Personal Income Tax), oznaczającego podatek
od dochodów osobistych, nie jest przesadnie skomplikowana. We wszystkich bowiem
przypadkach zależnych należy dopisać odpowiednie polskie końcówki, jak to bywa
w wypadku skrótowców. Piszemy więc PIT-u, PIT-owi, PIT-y, PIT-ów itp. Wątpliwości
budzi jedynie miejscownik, o który – co ciekawe – zapytano niedawno w
teleturnieju Milionerzy (przeczytasz o tym tutaj).
Ponieważ
głoska t w miejscowniku wymienia się na ć (zob. tata – tacie), prawidłowo
zapisujemy miejscownikową formę rzeczownika PIT tylko wówczas, gdy ów
wyraz spolszczymy. Piszemy (i mówimy) zatem o Picie, nie
zaś o *PIT-cie.
Przy okazji wspomnijmy, że PIT to rzeczownik nieżywotny. Biernik takich wyrazów jest równy mianownikowi, a to oznacza,
że zasadniczo mówimy o tym, iż wypełniliśmy,
wypełniamy bądź wypełnimy PIT, nie:
*PIT-a (ta
forma zarezerwowana jest – jeśli w ogóle – dla języka potocznego). Pamiętajmy
przy okazji, by rozliczyć PIT do 30 kwietnia.
