„Proszę o pomoc w odmianie nazwiska
Kruk. Czy odmiana jest w ogóle konieczna?” – czytam w wiadomości od pana
Krzysztofa.
Niejednokrotnie
na łamach Językowych rozważań pisałem, że nazwiska w języku polskim
podlegają odmianie. Nie inaczej jest z nazwiskiem Kruk. Gdy jego
właścicielem jest mężczyzna, to brak odmiany jest równoznaczne z błędem.
Mówimy zatem, że nie ma pana Krzysztofa Kruka
(nie: *Kruk), przyglądamy się panu Krzysztofowi Krukowi (nie: *Kruk), myślimy o panu Krzysztofie
Kruku (nie: *Kruk) itd. Gdy
zaś nosicielem nazwiska jest kobieta, z odmiany należy zrezygnować (por. Anna Kruk, Anny
Kruk, Annie Kruk itp.),
