Rzeczownik reszta tworzy
wiele wyrażeń przyimkowych, spośród których pewna część zleksykalizowała się,
dzięki czemu obowiązuje pisownia łączna, np. nareszcie, wreszcie. Są
jednak wyrażenia, które zapisujemy wciąż osobno – bez reszty, do
reszty i wreszcie jest takie wyrażenie, które zapisujemy łącznie oraz
osobno. O tym, którą pisownię należy zastosować, decyduje kontekst.
W powyższym akapicie wyrażeniem, o
którym mowa, jest z resztą/zresztą. Obowiązuje, co już zostało
powiedziane, pisownia łączna, jak i rozdzielna. Osobno piszemy wówczas, kiedy
nadajemy reszcie dosłowne znaczenie, np. Iwona z resztą gości bawiła
się w sali tanecznej. Pisownia łączna jest konieczna, gdy mamy do czynienia
z partykułą, która wprowadza nam zdanie uzupełniające wypowiedź, np. Nie
mogę iść jutro do Marty, zresztą nie mam ochoty na towarzyskie spotkania.
